Zespół stresu pourazowego (w skrócie: PTSD – więcej o nim można przeczytać tutaj) to objaw lub zespół, który pojawia się po zobaczeniu, bezpośrednim przeżyciu lub usłyszeniu stresującego i traumatycznego czynnika, który może doprowadzić do rzeczywistej śmierci lub zagrożenia śmiercią lub wystąpienia poważnego wypadku.
Pacjent czuje się przestraszony i bezradny wobec tych doświadczeń, często zachowuje się chaotycznie i niespokojnie, nieustannie stara się nie pamiętać o zdarzeniu i wypadku. Zdarzenia takie jak wykorzystywanie seksualne, wypadki, wojny, klęski żywiołowe, takie jak trzęsienia ziemi, powodzie itp.
Niestety obecne czasy tworzą takie sympotomy coraz częściej, przyjrzyjmy się zatem rodzajom PTSD, by wiedzieć z czym mamy doczycnienia:
- Lękowy typ PTSD charakteryzuje się objawami lęku, drażliwości, napięcia wewnętrznego, obsesyjnych myśli lękowych o traumatycznej sytuacji i swoim stanie, zaburzeniami snu (trudności z zasypianiem). Pacjent często boi się koszmarów związanych z traumą i z tego powodu celowo opóźnia zasypianie. Wieczorem i w nocy może wystąpić uczucie braku powietrza, kołatanie serca, pocenie się, dreszcze lub uderzenia gorąca. Tacy pacjenci dążą do komunikacji i pewnego rodzaju celowej aktywności, ponieważ odczuwają ulgę w aktywności.
- Typ asteniczny PTSD charakteryzuje się biernością, obojętnością na wcześniej interesujące wydarzenia życiowe, obojętność na ludzi wokół i na działania zawodowe. Charakterystyczne jest doświadczenie utraty poczucia przyjemności z życia. Umysł jest zdominowany przez myśli o własnej porażce.
- Dysforyczny typ PTSD charakteryzuje się stałą obecnością niezadowolenia, irytacji (aż do wybuchów wściekłości) na tle przygnębionego i ponurego nastroju. W wyobraźni dominują obrazy karania sprawców oraz sceny agresji z własnym udziałem w roli agresora. Często pacjenci nie są w stanie się kontrolować, a następnie żałują swoich agresywnych reakcji. Czasami zmusza ich to do zminimalizowania kontaktu z innymi. Zewnętrznie pacjenci wyglądają ponuro, ich zachowanie wyróżnia izolacja, izolacja i powściągliwość. Zazwyczaj nie szukają pomocy i zwracają się do specjalistów z powodu zaburzeń zachowania np. psychoterapeutów, na które zwraca uwagę ich otoczenie.
- Psychosomatyczny typ PTSD charakteryzuje się obfitością zaburzeń somatycznych, przy czym nieprzyjemne odczucia zlokalizowane są głównie w okolicy serca (54%), przewodu pokarmowego (36%) i głowy (20%), co łączy się z napadami psychowegetatywnymi . Zachowanie unikające jest powszechne w kontekście ataków paniki. Pacjent jest zaniepokojony przede wszystkim nieprzyjemnymi doznaniami cielesnymi (często z hipochondryczną fiksacją ). Istnieje niepokój oczekiwanie wystąpienia objawów. Ten niepokój może być silniejszy niż lęk przed doznanym traumatycznym wydarzeniem [93] .
- Histeryczny typ PTSD przejawia się w postaci zachowań demonstracyjnych , chęci zwrócenia na siebie uwagi, zwiększonej sugestywności i autosugestii .
- Typ depresyjny PTSD charakteryzuje się obniżonym nastrojem i pesymizmem .
- Oprócz powyższych typów istnieją warianty PTSD zwane „dysocjacyjnymi”, „hipochondrycznymi” i „mieszanymi” .
Najnowsze komentarze